Verilmiş aralığın bütün nöqtələrində F‘(x)=f(x) bərabərliyini ödəyən F(x) funksiyasına həmin aralıqda f(x) funksiyasının
 ibtidai funksiyası
 deyilir.
 
 
 
 Qeyri-müəyyən inteqral:
 
 Müəyyən aralıqda f(x) funksiyasının bütün ibtidai funksiyaları çoxluğuna həmin aralıqda onun
 qeyri-müəyyən inteqralı
 deyilir və aşağıdakı kimi yazılır:
 
 ∫f(x)dx=F(x)+C (oxunuşu: inteqral ef iks de iks)
 
 Burada, ∫ inteqral işarəsidir. f(x) inteqralaltı funksiya, x inteqrallama dəyişəni, C isə inteqrallama sabiti adlanır. İnteqrallama dəyişəni olaraq istənilən dəyişən qəbul edilə bilər.
 
 Törəməsinə görə funksiyanın tapılmasına
 inteqrallama
 əməli deyilir.
 
 
 Nümunə:
 
 f(x)=x funksiyasının qeyri-müəyyən inteqralı: ∫xdx=21x2+C
 
 
 Qeyri müəyyən inteqralın xassələri:
 
 
 - ∫f′(x)dx=f(x)+C
- ∫(f(x)dx)′=f(x)
- ∫[f(x)+g(x)]dx=∫f(x)dx+∫g(x)dx
- ∫[f(x)−g(x)]dx=∫f(x)dx−∫g(x)dx
- ∫k⋅f(x)dx=k⋅∫f(x)dx, (k=0)
 Sabitin inteqralı:
 
 ∫kdx=kx+C
 
 
 Qüvvət funksiyasının inteqralı:
 
 
 - ∫xndx=n+1xn+1+C, n=−1
- ∫kxndx=n+1kxn+1+C, n=−1
 Üstlü funksiyanın inteqralı:
 
 
 - ∫exdx=ex+C
- ∫axdx=lnaax+C
- ∫ekxdx=k1ekx+C
- ∫akxdx=klna1akx+C
 x1 funksiyasının inteqralı:
 
 
 - x>0: ∫x1dx=lnx+C
- x<0: ∫x1dx=ln(−x)+C
- x=0: ∫x1dx=ln∣x∣+C
- Ümumi halda: ∫kx+b1dx=k1ln∣kx+b∣+C
 Triqonometrik funksiyaların inteqralları:
 
 
 - ∫sinxdx=−cosx+C
- ∫cosxdx=sinx+C
- ∫sin(kx)dx=−k1cos(kx)+C
- ∫cos(kx)dx=k1sin(kx)+C
- ∫cos2x1dx=tanx+C
- ∫sin2x1dx=−cotx+C
- ∫cos2(kx)1dx=k1tan(kx)+C
- ∫sin2(kx)1dx=−k1cot(kx)+C
 
 Müəyyən inteqral:
 
 Göstərmək olar ki, [a;b] parçasında istənilən kəsilməz f funksiyası üçün n→∞ olduqda Sn inteqral cəmləri ardıcıllığı müəyyən ədədə yaxınlaşır. Bu ədədə f funksiyasının [a;b] parçası üzrə müəyyən inteqralı deyilir və ∫abf(x)dx kimi işarə edilir. Bu o deməkdir ki:
 
 S=n→∞limSn=n→∞lim∑i=1nf(xi)Δx=∫abf(x)dx
 
 Burada a və b ədədlərinə inteqrallama sərhədləri, a-ya aşağı sərhəd, b-yə yuxarı sərhəd deyilir.
 
 
 f funksiyası [a;b] parçasında kəsilməzdirsə və F funksiyası f-in ibtidai funksiyalarından biridirsə, onda:
 
 ∫abf(x)dx=F(b)−F(a) . Bu düstura
 Nyuton-Leybnis
 düsturu deyilir.
 
 Beləliklə, f(x) funksiyasının [a;b] parçası üzrə müəyyən inteqralı onun hər hansı ibtidai funksiyasının [a;b] parçasında artımına bərabərdir.
 
 
 Xüsusi halda, müəyyən inteqralın aşağı və yuxarı sərhədlərinin qiyməti bərabər olarsa, müəyyən inteqralın qiyməti sıfıra bərabərdir:
 
 ∫abf(x)dx=0
 
 
 
 Müəyyən inteqralın xassələri:
 
 
 Xassə 1.
 Müəyyən inteqralın qiyməti inteqrallama dəyişənindən asılı deyil.
 
 ∫abf(x)dx=∫abf(t)dt=∫abf(θ)dθ
 
 
 Xassə 2.
 İstənilən k ədədi üçün
 
 ∫abkf(x)dx=k∫abf(x)dx bərabərliyi doğrudur.
 
 
 Xassə 3.
 f və g funksiyaları [a;b] parçasında kəsilməzdirsə,
 
 ∫ab(f(x)+g(x))dx=∫abf(x)dx+∫abg(x)dx
 
 ∫ab(f(x)−g(x))dx=∫abf(x)dx−∫abg(x)dx bərabərliyi doğrudur.
 
 
 Xassə 4.
 a≤c≤b və f(x) funksiyası [a;b] parçasında kəsilməzdirsə,
 
 ∫abf(x)dx=∫acf(x)dx+∫cbf(x)dx bərabərliyi doğrudur.
 
 
 Xassə 5.
 Müəyyən inteqralın sərhədlərinin yerini dəyişdikdə inteqralın işarəsi əksinə dəyişir.
 
 ∫abf(x)dx=−∫baf(x)dx